woensdag

Vandaag is de temperatuur iets redelijker; rond 33 graden. Ter compensatie is er een dropje regen achter op de ochtend, zodat het nóg vochtiger voelt in de lucht. De reis verloopt soepel (al is het nog altijd een slopende onderneming), en de studenten zijn er vandaag helemaal klaar voor. Als ik ze uitdaag om tekstgedeelten uit te leggen, krijg ik alleen geestelijke antwoorden. Soms zelfs stevig vergeestelijkte antwoorden. Ik laat hen zien hoe juist de geestelijke betekenis van een tekst beter in beeld komt, als je de letterlijke betekenis, en de situatie waarin de tekst geschreven is, volledig serieus neemt. Ik druk ze op het hart bij de uitleg eerst op zoek te gaan naar 'de eerste indruk op de eerste hoorders'. Dat dit nog niet zo eenvoudig is, merken we ook.

Maandag én dinsdag hadden we de trein terug gemist. Dus mik ik vandaag maar op 15:15, zodat Sukrith wat meer ruimte heeft om nog even door te zetten. Jammer is wel dat ik dan niet zo veel tijd over heb. De studenten krijgen immers alleen de lessen van Henk en mij, deze weken. Dan is een lesmiddag van 1:15 uur niet overbemeten.

De rit van de CMA naar Canning doen we met een min of meer vaste fiets-van-rijder. Die tot onze verbazing op ons wacht met een overdekte motorversie van zo'n voertuig. Het is niet zo maar een chauffeur: we hebben al gemerkt dat hij als geen ander de kuilen en andere obstakels kan vermijden. En met een vooruitziende blik (er komt immers regen) heeft hij zich deze overdekte en snellere 'van' aangemeten. Je zou het ding moeten horen! Een 2-cilinder tweetakt motor, denk ik, en vrijwel zonder knalpot. Zet de hele buurt in blauwe walm bij de start, en draait weinig toeren, maar wát een dreunen zeg!

In Calcutta worden we alleen gelaten, met friet uit de magnetron. Tip: niet doen. Wel hebben we gezelschap van ene Daniël, een in Duitsland geboren zoon van Koreaans zendingsechtpaar. Leuke vent, geanimeerd gesprek. Om 21.00 gaan we alsnog aan een stevig diner beginnen. Tsjongejonge, die Roys weten hoe ze je moeten voeden! Overigens is de kokkin een verlegen Indiase, die Henk vd Velde en ik ons nog wel herinneren van onze vorige reis. Asja heet ze, en ze is een stil en zorgzaam wonder.