Zaterdag toeristendag. Hebben we vorige week Newmarket en Mother Theresa 'gedaan', vandaag het national museum en toch maar weer een soort kerkdienst.
Het museum is een bijzonder ding. Gebouwd en ingericht rond 1820 door de Britten, lijkt de tijd er aardig te hebben stil gestaan. Dat betekent onder andere dat vrijwel de hele collectie zwart van kleur is, doordat er een slordige twee eeuwen aan stof en tabaksrook in is getrokken. Dat heeft nogal gevolgen voor bijvoorbeeld een collectie kleurige papegaaien... Twee zaken springen er voor mij toch uit.
1) een onderkaak van een walvis, van zo'n 4 meter. Je ziet er makkelijk aan voorbij, want hij is rond de deurpost van de ingang gemonteerd. Elders in de ruimte staat een skelet van een forse blauwe vinvis. Die moet het doen met een onderkaak van zo'n 1,5 meter. Als de rest van het dier evenveel groter is, levert dat op: 4 / 1,5 tot de derde macht, ofwel een kleine factor 19 zwaarder dan de blauwe vinvis. Misschien was dit skelet niet van de grootste vinvis, maar 19 keer een bescheiden blauwe vinvis is toch wel fors. Laat ik het zo zeggen: deze vis zou bij Jona gerust ook een bestelwagentje hebben ingeslikt.
2) ook de attributen bij een opgezette krokodil maken indruk. Het gaat om ruim 7 kg sieraden van vrouwen. Te zien aan het aantal oorbellen moet de krokodil toch al snel zo'n 15 vrouwen hebben gegeten... Toch is nog het opvallendst de aard van de sieraden. 80% is in de stijl van de Bengaalse cultuur. Precies wat je verwacht van een krokodil die netjes in de Sundarbans woont. Maar de andere 20% is van een Afrikaanse stam aan de oever van de oceaan. Wat jammer dat GPS sensoren niet bij de traditionele sieraden horen...
De memorial service werd niet belegd voor de krokodil of zijn voedsel, maar ter gedachtenis aan een kerkstichter, die familie is van de Roys. Voor mij als gereformeerde westerling is het toch een flinke cultuurschok om te merken dat er voor verschillende overledenen, in verschillende denominaties, tot tientallen jaren na hun overlijden kerkdiensten worden belegd. En natuurlijk is aan ons (ditmaal Henk) de eer om bij die gelegenheid Gods woord te laten horen. Ruim 60 mensen zijn bijeen, minstens 4 voeren het woord, en Henk houdt hen voorzichtig voor dat we toch vooral naar de Heer moeten kijken, ook wanneer Hij door mensen werkt waarvoor we dankbaar mogen zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten