Willempje Smouter-Wassink 10-4-1931 - 26-7-2012

Donderdag is mijn moeder, Willy Smouter - Wassink, overleden. Moeder betekent veel voor mij. Mij opvoeden heeft zij goeddeels alleen gedaan. Dat had er heel anders uit kunnen zien, want na mijn geboorte was zij bijna in het kraambed gestorven. Mijn vader schreef over die week in het kerkblad van Breda het volgende:

Op de website van Willem leest u meer over moeder en over de begrafenis.

Rust en afstand nemen

Een preek over 1Kon 19:9b-13 Elia had een depressie, en dan zeg ik het nog voorzichtig. Vandaag de dag zien wij dat zijn depressie in een patroon past: hij had geweldig succes geboekt en is daarna helemaal in elkaar geklapt. Net als Russell, de man achter de campagne Kony2012. Die had gezien dat allerlei oorlogen aandacht kregen van de grootmachten en de VN, maar dat er ondertussen in Uganda een oorlog voortwoekert. Hij besloot via de media aandacht te vragen voor de misdagen van Kony – een rebellenleider die vooral bekend staat om zijn misdaden jegens kinderen. Hen ronselt hij als kindsoldaten, en hij 'leidt ze op' door hun geweten af te stompen. Telkens onmenselijker dingen moeten ze doen. Het gaat je voorstellingsvermogen te boven. Russell zette zich al jaren voor die kinderen in, maar met de film over Kony kreeg hij voor het eerst aandacht. Miljoenen mensen zagen zijn film, en ineens stonden de misdaden van Kony op de kaart. Dankzij Russell. Met het succes en de aandacht kon hij niet goed omgaan. En toen er een kleine tegenslag kwam, sloegen de stoppen door. Hij kwam pas tot bedaren in de cel. Zo gaat het vaker met iemand: het ene succes stapelt zich op het andere, het groeit hem boven het hoofd, en een kleine tegenslag blijkt genoeg om je te breken. Elia had de profeten van Baäl verslagen, hij had vuur van de hemel geroepen, en op zijn gebed had het jarenlang niet geregend. Hij staat op het hoogtepunt van zijn loopbaan. Juist dan komt die boodschap van Izebel: 'Ik zal je krijgen!' Dat wordt de nekslag. Elia zegt dat hij net zo lief dood zou gaan. Hij vlucht weg om van zijn roeping en opdracht af te komen. ‘Ik heb alles gedaan wat U vroeg. Ik heb zeer geijverd voor de Here. Mijn enige beloning zijn bedreigingen.’ Zo kan het dan voelen. De schrijver van 1 Koningen lijkt minstens zoveel over psychologie te weten als wij tegenwoordig.