Stilstaan bij gesneuvelden.
Je afvragen wat hun dood met je doet. Wat hun offer je bracht. Wat het hen kostte. En – ja, dat ook – wat het kostte aan de levenden.
Stilstaan bij wie stierven, maar niet sneuvelden.
De slachtoffers van honger en oorlogsziekten. Mensen die van wanhoop tot misdaad vervielen, en daarvoor gedood zijn.
Stilstaan bij wie doelbewust gedood zijn. Niet in de strijd, of zelfs maar voor de strijd, maar om het doden zelf.
Je afvragen hoe het zover heeft kunnen komen dat mensen van de dood een doel maakten. Een taak, met gehaalde en gemiste targets. Een visie, een ideologie.