Gemeenschap - Bemin of ik schiet

Van alle steden in Nederland, heeft Wageningen het grootste aandeel eenpersoonshuishoudens, namelijk 58%. Dat heeft natuurlijk veel te maken met het aandeel studenten hier.
En, als ik toch onderzoeken aanhaal: onlangs las ik dat meer dan de helft van de eerstejaars studenten zich eenzaam voelt.
Die eerstejaars studenten en hun eenzaamheid, ze passen in een brede trend. Veel grote steden zitten al boven de 50%, en een groeiend aantal mensen van alle leeftijden geeft aan zich eenzaam te voelen. Eenzaamheid lijkt een volksziekte te worden.

Samen en toch alleen

Tina Turner brengt in 'private dancer' in een paar zinnen onder woorden hoe kapot gemeenschap kan zijn:

All the men come in these places
And the men are all the same
You don't look at their faces
And you don't ask their names
You don't think of them as human
You don't think of them at all
You keep your mind on the money
Keeping your eyes on the wall

Zeilweekend met schipbreuk

Ik heb leren zeilen toen ik een jaar of 13 was. Een grote broer was 24, en had een bootje gekocht (stern). Zijn zeilervaring bestond in welgeteld 1 zeilkamp, een paar jaar eerder. Van een kennis hoorde hij dat de inschrijving voor de Sneekweek nog open was – of ik zin had zijn fokkenist te zijn. Nou, daar zei ik geen nee tegen.

De eerste proefvaart, mijn eerste zeilles, was dus een wedstrijd. Die eerste dag raakten we toch wat in de stress (pittige wind), en gooiden ons anker maar even uit om op adem te komen. Toen er 50 meter staal op ons afkwam zijn we maar weer gegaan. De eerste les: niet in de vaargeul ankeren. Een goede schipper is belangrijk.
De tweede dag werd de wedstrijd afgelast wegens te harde wind. Dat gaf ons de gelegenheid boot en regels beter te bekijken en uit te proberen. Daarbij scheurde de fok rondom uit het lijk, en dwarrelde als een witte vlag uit beeld. Zodat we prompt aan lager wal vastliepen op een eiland. We hebben de boot er maar overheen getild. Les twee: Varen gaat het best met een boot die heel is en goed onderhouden.
De derde dag waren we weer present met een geleende fok. We kregen de slag te pakken en vlogen over het water. Jammer was wel, dat broer kleurenblind is, en zodoende wat moeite heeft met de rode en groene boeien. We zijn nogal verdwaald. Dat merkten we o.a. toen we in een veld vol veel grotere en snellere jachten belandden, die heel duidelijk vertelden dat ze niet blij met ons waren. Gelukkig bracht de reddingsdienst ons terug, nadat we met onze mast in de bodem van het Snekermeer waren beland. Het vaantje staat waarschijnlijk nu nog op zijn kop in de bodem. Zo leerde ik les drie: varen gaat het best als je je bestemming weet.

Drie lessen:
1. Een goede schipper is belangrijk
2. Je boot moeg heel en goed onderhouden zijn.
3. Je moet weten waar je heen vaart.

Geloven in Gods leiding - als je daar niets van ziet

Geloven dat God de leiding heeft. Als je daar niets van ziet.

Wat wij doen en plannen ziet er allemaal zo door en door menselijk uit. Hoe kan je bij al je overwegingen zien dat je het doet om God? Zíen wij maar een kant van de medaille? Of... zou er misschien helemaal geen geestelijke kant aan het verhaal zijn? Is dit alles?