Regionale vergadering

Zaterdag

Dit wordt een heel andere dag. Er is de regionale vergadering van het kerkverband. Alle presbyterian chuches van West-Bengal zijn hier afgevaardigd. Henk en ik zijn eregast. Wees er altijd paraat voor dat er een stichtelijk woord van je verwacht wordt. Er is ruim tijd voor zingen uit een Bengaals – Engelse bundel mét muzieknotatie, zodat Henk en ik mee kunnen zingen. Dan krijg ik het woord. Ik sta stil bij Zacharias en Elisabeth. In dat gedeelte zegt de engel Zacharias aan dat het kind dat geboren zal worden de kracht van Elia zal hebben, en ik sla de brug naar de slotwoorden van Maleachi. Met die woorden roep ik de kerken op de broederband vast te houden, en zich te beijveren voor kerkelijke eenheid. Een spannende boodschap om hier te brengen, omdat ik weet dat de Roy broeders elk hun eigen kerk hebben gesticht, en een tijdlang met elkaar hebben geconcureerd. Nu tref ik hen alledrie op een regionale vergadering. Het lijkt erop dat er verzoening is bereikt tussen zonen van hetzelfde huis. Fysiek en geestelijk.

Als de vergadering begint, wordt ik al snel te hulp geroepen bij een kerkrechtelijke vraag. Er is een afgevaardigde van een nieuwe, kleine gemeente. Die gemeente is al wel functioneel, maar omdat een bepaalde drempel nog niet gehaald is (rond de 25 volwassen leden, meen ik), worden de ambstdragers nog niet officieel erkend. Dat is een regel, toegesneden op de lokale situatie. De reden voert hier wat ver. De vraag was, of die afgevaardigde dan wel als volwaardig lid aan de regionale vergadering kon deelnemen. Mijn inbreng: Jazeker, want het staat kerken kerkrechtelijk vrij om zelf te kiezen wie ze afvaardigen. Het hoeft geen ambtsdrager te zijn. Henk vulde aan: Bovendien heeft juist een prille gemeente extra behoefte aan de bestuurlijke steun van een regionale vergadering. Ons advies wordt overgenomen.
Henk en ik proberen de onderwerpen op de vergadering te herkennen. Bengaals kennen we niet, maar we blijken toch een aantal onderwerpen te hebben herkend:
Het aanleggen van vier begraafplaatsen, in verschillende delen van Bengalen. In een Hindoe-land is het een serieus probleem om christelijke begrafenissen te kunnen beleggen. Bij dit thema hoort ook dat een fonds wordt opgericht om wie geen begrafenis kan betalen te helpen.
Zo'n fonds komt er ook voor medische zaken. Een ingreep die nodig is bij een broeder van een plattelandsgemeente is de aanleiding om door te spreken over de vraag hoe daar het beste in voorzien kan worden. Aan Henk en mij wordt advies gevraagd. Bijzonder, om zo betrokken te worden. Wij kennen de lokale situatie niet goed genoeg om van veel betekenis te zijn bij het besluit. Een derde portemonnee is die van de regio-vergadering zelf. Het komt nogal eens voor dat er tussen de vergaderingen in (ze zijn eens per zes maanden) bestedingen moeten worden gedaan, en het is te bewerkelijk dat geld dan telkens van de lidkerken te vragen. Dit wordt met een hoofdelijke afdracht geregeld.

Na de vergadering eten we met de familie Roy. Het is dan rond 14.30. Een geweldige, echt Indische maaltijd. Geurige rijst, een scherpe vlees-kurrie, een mildere kurrie van groenten, een saus / gerecht met beenachtige vis erin, en een lekkere bereiding van dadels en mango.
We weten niet of er nog meer programma volgt. Moeten we nog ergens een dienst leiden? Lessen geven? Bezoeken afleggen? Geen idee. Het blijkt nogal mee te vallen.
Het grootste deel van de middag praten we geanimeerd met Sujoy, de jongste telg van de Roy familie. Later op de middag worden we naar ons huis gebracht. Daar bomen Henk en ik lekker met zijn tweetjes verder, tot we worden geroepen voor het diner. Minstens zo'n rijk gevulde tafel als tussen de middag, maar nu Koreaans. Henk heeft een boel Koreaanse kennissen, en blijkt veel van de Koreaanse keuken te weten. Dat laten de Roys zich geen tweemaal zeggen, dus is Sang Yee helemaal los gegaan op een aantal klassiekers uit de Koreaanse keuken. Top! Maar twee zeer rijke maaltijden op een dag is wel de grens van wat we kunnen verwerken.
Tegen het eind van de avond herstelt Henk een ventilator wel, en een complexe vriezer helaas niet. De Roys kijken met diep ontzag toe.