Voedsel en beleggen - maar dan anders

Martine Hafkamp

schrijft een column waarin ze het opneemt voor rechtstreeks beleggen in voedsel. Mevr. Hafkamp neemt afstand van de Zembla-uitzending, die het als zelfverrijking over de rug van de armsten afschildert. Accoord, u hebt mijn aandacht. Maar als weerlegging ervan moet ik het doen met een zin als 'Volgens mij vormen speculanten slechts een beperkt deel van het probleem.' Zelfs Zembla zal dat met Hafkamp eens zijn. Als deze column het weerwoord moet zijn, is mijn conclusie: deel van de oplossing durft zelfs Hafkamp het speculeren niet te noemen. Andere argumenten in de column: overheden die subsidies beëindigen drijven de prijs ook op. Er is ook eens een prijsdaling geweest. De VN schrijft dat er ooit 70% meer voedsel nodig lijkt te zijn dan nu. Arme boeren kunnen aan de hoge prijzen verdienen. Veel investeringen belanden elders in de keten tussen grond en bord. Daar is wel wat op af te dingen (zo worden arme koffieboeren aanzienlijk minder snel rijk door de prijsstijgingen dan de grootgrondbezitters en speculanten). Maar vooral: Vrijwel geen van die argumenten raakt rechtstreeks het beleggen in real commodities. Daarom zie ik Harskamps overtuiging niet onderbouwd. Want die luidt: 'Het is mijn overtuiging dat het wel degelijk verantwoord is om te beleggen in ondernemingen die zich bezig houden met real commodities, echte producten, zeker als ze dit op een verantwoorde en transparante wijze doen.' Ik zie ook in de column geen enkele richtlijn voor dat verantwoorde, en ken buiten een kleine kring professionals niemand die de specifieke beleggingen ("derivatenbeleggingen in agri-grondstoffen") waar Zembla over bericht transparant noemt.